Gesjoemel van de politie met geurhondenproeven lijkt in veel meer strafzaken te zijn voorgevallen dan tot dusver werd aangenomen. Eerst werd er gedacht dat er vanaf 1997 fraude plaatsvond, maar nu blijk dat tussen midden jaren tachtig en 2006 vrijwel zeker vele honderden verdachten ten onrechte door een hond als dader zijn aangewezen.
De grotere omvang van de fraude blijkt onder meer uit een rapport van het Wetenschappelijk Onderzoeks- en Documentatiecentrum (WODC), waaraan nooit eerder publiekelijk aandacht is besteed. Het is opgedoken in een onderzoek van de Volkskrant naar de Deventer Moordzaak.
Fraude met geurproeven al eerder vastgesteld
Dat er bij geurhondenproeven (officieel 'geursorteerproeven') werd gesjoemeld, staat vast. In 2006 verklaarden twee politiemensen van het team Oost-Nederland in een strafzaak onder ede dat ze de geurproef 'nooit' conform de voorschriften blind uitvoerden; ze wisten steeds welk geurmonster de hond moest aanwijzen om een bewijsmiddel te koppelen aan de verdachte die de politie op het oog had.
Na deze bekentenis verklaarde het Openbaar Ministerie alle geurproeven (in totaal 2.685) van dit team ongeldig met terugwerkende kracht tot 1997. Nu blijkt dus dat er ook voor 1997 al gesjoemeld werd mer de geurproeven.
Het OM kan niet verklaren waarom het jaar 1997 als beginpunt van de fraude werd gemarkeerd. Advocaat Geert-Jan Knoops gaat op basis van deze bevindingen de staat aansprakelijk stellen voor ‘alle fouten en omissies in het onderzoek naar de Deventer Moordzaak'.
'Frauduleuze politiecultuur'
Theo de Roos, emeritushoogleraar strafrecht en lid van het gerechtshof dat de fraude vaststelde, zegt dat dit aantoont dat er sprake was van een stelselmatig frauduleuze politiecultuur.
Harald Merckelbach, hoogleraar rechtspsychologie en lid van de ACAS (Adviescommissie Afgesloten Strafzaken) noemt de bevindingen 'uitermate relevant voor de hele forensische expertise'. Dit onderstreept het belang van blind onderzoeken, stelt hij. 'Ook op andere terreinen van forensisch onderzoek, zoals handschriftkunde of wapenvergelijking, komt voor dat voorkennis over het delict het beeld van getuige-deskundigen troebleert.'
Bron: ANP Mediawatch / De Volkskrant
